La Transición (De Overgang) is de naam die wij Spanjaarden geven aan de jaren die lopen vanaf de moord op admiraal Carrero Blanco door de terroristische groep ETA in 1973, tot het referendum voor de nieuwe grondwet en de algemene verkiezingen van 1978. De staking tegen de opvolger van Franco als nieuwe leider van een totalitair regime versnelde het verval van een dictator die niet kon omgaan met het heden en maakte die groepen in de samenleving die zich nog niet hadden gerealiseerd dat er sprake was van een op handen zijnde verandering wakker. Toch nam deze verschuiving in de politieke niet de vorm aan van een revolutie, maar werd ze gerealiseerd doorheen de berustende houding van enkele politici die behoorden tot El Movimiento (Franco's marionettenpartij en vakbond) en die jonge leden van de clandestiene oppositie die de weg van het compromis namen, zich bewust van het feit dat de Spaanse samenleving te democratisch jong en ideologisch verdeeld was voor een drastische opsplitsing.
Het project Mel Valsinats-Transition(s) toont het iconografische universum van een fictieve onderzoeker, een nakomeling van ballingen uit de Spaanse Burgeroorlog, geboren in de dagen van de Overgang naar de democratie, die tracht haar eigen verhaal en dat van haar familie te begrijpen doorheen deze politieke evolutie. Doorheen dit proces, gevoerd aan de hand van persbeelden en teksten, sporen en herinneringen aan haar eigen en andere families, komt het werkelijke doel van haar onderzoek naar voor: het idee vreemd te zijn, niet aan een bepaalde plaats, maar aan een periode, ook al is het die waar men zelf toe behoort.