Wat kan een kunstenaar doen met zijn omvangrijke archief aan beelden die slechts bestaan op een laagje cellofaan, begraven in mappen – in een kast - in het atelier? Beelden die quasi onzichtbaar zijn voor een publiek, analoge beelden die nog niet klaar zijn om hun ware aard te tonen via de fotogravure of nieuwe afdruktechnieken? Wauman wil de digitale studio van FLACC gebruiken om zijn oeuvre bloot te leggen en zichtbaar te maken, om op die manier inzicht te krijgen en te verschaffen in zijn werk- en zienswijze. Het opent tevens de mogelijkheden om zijn werk open te stellen aan een publiek dat verzot is op beelden.