Angel de la Rubia

Ik heb een achtergrond in documentaire fotografie. Een van de vertrekpunten in mijn werk is dan ook het begrijpen van dit medium op een manier waarbij, volgens de klassieke semiotische catalogisering van het teken, de index boven het icoon en het symbool wordt geplaatst.

Vanuit dit perspectief wordt de wereld voorgesteld als een amalgaam van plaatsen die sporen dragen; menselijke sporen die doorheen de tijd bewaard blijven (of verdwijnen), en die zich door substitutie, contiguïteit en herhaling verspreiden en ook gelezen kunnen worden. Deze lijn van denken verwoordt de gemeenschappelijke thema’s van al mijn projecten: het individu dat geconfronteerd wordt met een sociaal en chronologisch kader; het subject dat verdwijnt achter kennis en utilitaire constructies; het zelf dat wordt vergeten in de eschatologische processen van de geschiedenis. Mijn belangrijkste onderwerpen (de afbraak van de nationale identiteit door oorlog, de constructie van de werkelijkheid door middel van taal en media, mijn eigen familieverhaal binnen de context van de Spaanse geschiedenis) horen samen in die algemene benadering van mijn werk. Ik verken de genealogie als een intermediair pad tussen geschiedenis en herinnering, als een manier om de een onophoudelijke stroom uren weer te geven, iets waardoor het zelf zichzelf kan herinneren, een terugkerende en toch dynamische identiteit, om van daaruit de aanwezigheid van het verleden in een mogelijkheid voor een toekomst om te zetten.