Orlando Maaike Gouwenberg wordt de nieuwe artistiek directeur van CIAP en FLACC.

De twee fuserende organisaties stellen een gezamenlijke artistiek directeur aan om samen een gemeenschappelijke toekomst op de C-mine site op te bouwen.
 
Orlando Maaike Gouwenberg (NL), curator en initiatiefnemer werkzaam vanuit Europa en de VS, is benoemd tot nieuwe artistiek directeur van CIAP, platform voor hedendaagse kunst, en FLACC, werkplaats voor beeldende kunstenaars. Ze zal de twee organisaties door de spannende transitieperiode naar een gemeenschappelijke toekomst leiden. Nog dit jaar zullen CIAP en FLACC fuseren en in 2022, als één organisatie, verhuizen naar een nieuwe locatie op de C-mine site in Genk.
 
Gouwenberg brengt een frisse blik, onderbouwd door een groot netwerk en internationale ervaring. Momenteel is ze co-curator voor Melanie Bonajo's presentatie voor het Nederlands Paviljoen op de Biënnale van Venetië 2022.
 
image © Roosje Klap
Nadat ze de multidisciplinaire tentoonstellingsruimte Expodium in Utrecht runde, nam ze deel aan het gerenommeerde de Appel Curatorial Programme (2006-07) en werkte bij het onderzoeks- en productieplatform If I Can't Dance, I Don't Want To Be Part of Your Revolution (2007-11). Tijdens het directeurschap van Defne Ayas bij Kunstinstituut Melly was Gouwenberg betrokken bij grote projecten van Alexandre Singh, Michael Portnoy en Rana Hamadeh. In 2010 initieerde Gouwenberg samen met kunstenaar Keren Cytter en curator Kathy Noble A.P.E. (art projects era), dat zich richtte op projecten die niet passen binnen traditionele institutionele kaders. Sinds 2012 maakt ze deel uit van de commissie korte en mid-length film by het International Film Festival Rotterdam. In 2014 richtte ze samen met Joris Lindhout het multidisciplinaire internationale residentie programma Deltaworkers in New Orleans op en in 2017 trad ze toe tot het Performa-team in New York als producer at large. 
 
De nieuwe directeur treedt aan in een bijzonder complexe, fragiele en uitdagende context, maar ook één die nieuwe perspectieven en experimentele strategieën vereist. “Het is een ongekende tijd die om uitgesproken keuzes vraagt,” zegt ze. “We zitten in de uitloop van de pandemie die de drukke, snelle, volle kapitalistische wereld een spiegel heeft voorgehouden en het individu heeft gedwongen om aan de ene kant terug te gaan naar een kleine, soms eenzame, lokale manier van leven in fysieke zin, en aan de andere kant de mogelijkheden van communiceren, werken en presenteren online heeft verbreed. Het is dan ook een bijzonder moment om te kijken hoe twee sterke, lokaal verankerde instellingen zowel bewust lokaal als internationaal kunnen opereren, in de fysieke en de virtuele ruimte.”
 
CIAP en FLACC zijn overtuigd dat Gouwenberg, met haar ruime, veelzijdige ervaring en ongebreideld enthousiasme, de ideale persoon is om het voortouw te nemen bij het vormgeven van de visie voor de nieuwe organisatie. “Het DNA van de nieuwe organisatie, voortkomend uit twee bestaande instellingen, is rijk, gelaagd en biedt kansen,” aldus de kersverse directeur. “Het is als een lichen waarbij 1+1=meervoud de regel is en specifieke combinaties van chromosomen de vormen creëren die niemand van te voren had kunnen bedenken. Het is deze meerstemmigheid waarin potentie zit en die mij drijft. Het programma dat ik wil ontwikkelen voor FLACC/CIAP zal op maat worden uitgevoerd en kent een sociaal politieke focus (vanuit de sterke inhoudelijke lijn die er al is). De organisatie volgt uit het programma, waarbij het belang van de kunst, de kunstenaars en de verbinding met het publiek en de onderlinge dynamiek bepalend is.”

De oproep voor een werkplaatsproject is open voor alle beeldende kunstenaars. Door de diversiteit van onze werkplaatsen is de oproep voor projecten in diverse media en disciplines. Projecten met aandacht voor artistieke arbeid, die de kunstenwerkplaats bevragen of projecten met een nadruk op experiment, hebben onze voorkeur. De werkperiode is 3 maanden fulltime of ongeveer 90 dagen verdeeld over verschillende periodes in 2022. FLACC biedt, naast technische, inhoudelijk en organisatorische begeleiding, de kunstenaars een accommodatie, een werkplaats, reiskostenvergoeding en een klein productie budget.
Meer info hier

een namiddag vol lezingen en ontmoetingen
in en over het verstoorde landschap

Zaterdag 03.07.21 vanaf 15:00

Met Ciel Grommen en Maximiliaan Royakkers
Gastsprekers: Sophie Dars & Carlo Menon
van Accattone magazine

Le Paysage Ménagé

Vergezel ons op 3 juli voor een namiddag vol lezingen en ontmoetingen met een focus op artistieke en architecturale praktijken die het landschap als plek voor huiselijkheid en gastvrijheid onderzoeken.

Deze dag vormt een keerpunt voor het langdurige onderzoeksproject Le Paysage Ménagé dat in 2019 geïnitieerd werd door Ciel Grommen en Maximiliaan Royakkers op uitnodiging van CIAP en FLACC

Vertrekkende van de vraag hoe het ‘verstoorde landschap’ van Winterslag te bewonen, beoogde dit project een reeks ruimtelijke ingrepen, ‘meubelstukken’ voor het landschap die ons uitnodigen om er nieuwe connecties in en mee te maken. Vanaf deze zomer zal het warmbed dat de kunstenaars momenteel construeren op de C-mine site, voor de organisaties, gasten en buren functioneren als een publiek platform. Hiernaast voorziet het warmbed beschutting voor kleine dieren en vormt het een broeiplek voor planten.

Deze namiddag vol lezingen is een eerste van een reeks evenementen gepland in en rond het warmbed, dat verschillende gebruikers met elkaar verbindt.

PROGRAMMA

15:00-15:30 Artist talk with Ciel Grommen en Maximiliaan Royakkers
15:45-16:15 Gesprek met Sophie Dars & Carlo Menon van Accattone
16:30-17:00 Q&A in en rond het warmbed
15:00-18:00 Presentatie van de nieuwe editie Verwarmde aarde, verstoorde grond van Grommen & Royakkers

De namiddag start met een lezing van de twee kunstenaars achter Le Paysage Ménagé, Ciel Grommen en Maximiliaan Royakkers, waarbij zij ons meenemen op een visuele reis doorheen hun onderzoek, teruggrijpend naar de concepten die aan de basis liggen van het project. Grasduinend doorheen hun archief zullen de kunstenaars spreken over hun ervaringen over het werken met het ‘verstoorde landschap’, over het ‘bemeubelen’ in plaats van ‘bebouwen’, en ze zullen verbazingwekkende verhalen delen die ze in de loop van het project hebben ‘opgegraven’. Het is een moment van reflectie over de waarden en ambities van waaruit Le Paysage Ménagé is ontstaan en tegelijkertijd een gelegenheid om het project open te stellen en het zo opnieuw in een bredere context te plaatsen.

Dit is waar de presentatie door Sophie Dars & Carlo Menon, de editors van Accattone magazine, een rol krijgt. Sophie en Carlo zullen inzichten over het maken van het magazine delen — of hoe zij het noemen: ‘een tentoonstelling op papier’. Ze zullen de focus leggen op een aantal specifieke praktijken uit de laatste, zevende uitgave, die handelt over huiselijkheid buitenshuis en de diplomatische gastvrijheid van het grondgebied.

Aansluitend bij de twee presentaties, zijn alle genodigden welkom om de kunstenaars en de redacteurs te vergezellen bij een informeel vragenrondje in en rond het platform. Dit moment is bovendien ook de officiële lancering van de editie Verwarmde aarde, verstoorde grond ontwikkeld door Ciel and Max in samenwerking met CIAP.

PRAKTISCH

Beide presentaties vinden plaats op C-mine (we ontmoeten elkaar om 15.00 uur in de tentoonstellingsruimte van CIAP, op de eerste verdieping van het Energiegebouw) en de Q&A zal plaatsvinden op en rond het warmbed, op de C-mine site (zie het 'PLATFORM' op de kaart).

De hele namiddag zullen de editie, het zevende Accatone magazine en andere gerelateerde publicaties gepresenteerd en verkocht worden aan de CIAP-stand naast het warmbed.

SPREKERS

Ciel Grommen (°1989, Sint-Truiden) en Maximiliaan Royakkers (°1988, Hasselt) zijn een duo kunstenaars/architecten, wiens werk zich situeert op het snijpunt van artistiek onderzoek, onderwijs, ruimtelijk ontwerp en vraagstukken over sociale, politieke en ecologische dynamieken. Grommen en Royakkers nemen vaak complexe sociale contexten en verstoorde landschappen als uitgangspunten voor extensief veldwerk en de daaruit voortvloeiende projecten, ruimtelijke interventies en participatieve activiteiten. Als ruimtelijk ontwerpers willen ze nieuwe verhalen verweven in bestaande contexten en testen ze alternatieve manieren van in-de-ruimte-zijn, het bewonen van en omgaan met onze omgevingen.

Accattone verkent kleinere praktijken in kunst en architectuur via het specifieke middel van het gedrukte tijdschrift. Als een tentoonstelling op papier vormt ieder nummer een collage van bijdragen, die een gedeelde positie innemen ten opzichte van realiteit, geschiedenis en representaties die op elkaar inhaken. Het periodieke, zelf uitgegeven en niet gesubsidieerde Accatone magazine werd in 2014 gelanceerd door twee architecten (Sophie Dars & Carlo Menon) en twee grafisch ontwerpers (Ismaël Bennani & Orfée Grandhomme). Sinds 2019 voegde architect Galaad Van Daele zich bij het team.

De bijdragen van Accattone #7 (May 2021) zijn van: Costantino Nivola, SNCDA en andere over de Biënnale van Venetië voor Architectuur, Aglaia Konrad, Alice Paris over De Smet Vermeulen, Osamu Ishiyama en Kenji Kawai, TEN, Wim Cuyvers, moilesautresart, DSCTHK, Piovenefabi, Emmanuelle Chiappone Piriou over Superstudio, Carlo Goncalves over Smiljan Radic, The Museum of Mistakes over Arakawa & Gins, en Zuber panoramic wallpapers.

—

Dit is het eerste in de reeks geplande evenementen in en rond het warmbed, een publiek sculptuur gecreëerd door Ciel Grommen en Maximiliaan Royakkers in het kader van het project Le Paysage Ménagé. Het project is gerealiseerd in co-productie met FLACC, werkplaats voor beeldend kunstenaars en met de steun van de Vlaamse gemeenschap, de stad Genk en de CIAP-leden. Le Paysage Ménagé is onderdeel van ELEMENTS — een samenwerking tussen kunst- en cultuur organisaties in Nederlands Limburg, Belgisch Limburg, Luik en Noordrijn-Westfalen.

Jumana Manna's tentoonstelling in het M HKA, getiteld Thirty Plumbers in the Belly, bestaat uit een nieuw geheel van sculpturen die verschillende motieven, gaande van rioolwater tot spijsvertering en bouwwerven, verkennen. Centraal staan twee keramiekreeksen: ledemaatbuizen en bedorven brood. De ledemaatbuizen refereren in de eerste plaats naar de afvoerbuizen die sinds de oudheid tot op heden worden gebruikt in stedelijke- en landbouwinfrastructuren. Normaal verborgen achter muren en onder voetpaden, en bedoeld om ongewenste taferelen en geuren uit lichamen, tuinen en steden te verwijderen, verschijnen zij op de tentoonstellingsplek als gemetamorfoseerde leidingen. De reeks keramisch brood, tentoongesteld in plastic zakken en op metalen hekken, simuleert de handeling van het buiten achterlaten van oud brood; een traditie waarbij een gift wordt geschonken aan een onbekende ontvanger. Deze kleinschalige sculpturen onderzoeken de transformatie van brood van een begeerlijk voorwerp met voedingswaarde, tot een ongewenste bekommernis; de zonde van niet opgegeten voedsel - van verspild leven.

Thirty Plumbers in the Belly beschouwt aan de hand van met collages bedekt steigergaas, rudimentaire houten planken en zelfgemaakte sokkels geïmproviseerde infrastructuren op plaatsen waar tot mislukken gedoemde infrastructuren worden opgezet. Het bijeenbrengen van materialen en antropomorfe voorwerpen geeft vorm aan processen van verwoesting en hernieuwde symbolisering die zowel als gevolg en als potentialiteit fungeren.

De tentoonstelling van Jumana Manna kwam tot stand dankzij een samenwerking tussen het M HKA en FLACC - Werkplaats voor Beeldende Kunst, Genk, waar de kunstenaar in 2020 en 2021 een onderzoeks- en productieresidentie deed. De tentoonstelling werd gecureerd door Nav Haq, Associate Director, M HKA, en Luuk Nouwen, Artistic Director, FLACC.