|
Problemen met het lezen van de nieuwsbrief? Lees online. Problems reading this email? Read online.
|
Een baken en een bruggenbouwer ging met pensioen
 Op 1 januari 2015 ging Ludo Thijs, stichter en algemeen coördinator van FLACC met pensioen. Veertig jaar lang heeft hij op diverse wijze bijgedragen tot het artistieke leven in Limburg. Zoals designers ‘vorm geven’, zo heeft Ludo Thijs - in samenhang met andere wegbereiders - het aanzien van de cultuur in de provincie gestalte gegeven en insgelijks de weg geëffend naar de Belgische en de Euregionale context.
Ludo Thijs - aanvankelijk stafmedewerker en medeoprichter van de ‘Limburgse Vormingsinstelling’ (LIVO) - lag in 1989 aan de basis van vzw ‘Aksent’, die artistieke vorming en projectontwikkeling betrachtte. In 1998 kreeg de organisatie - na aanvankelijk een tijdlang te zijn ondergebracht in Bokrijk - onderdak in het voormalige ‘Casino’ van Waterschei. In de loop van de volgende jaren wordt vzw ‘Aksent’ omgevormd tot vzw ‘FLACC’ en evenzo zal de artistieke werking en het kunstenbeleid verder evolueren om vanaf 2006 een expliciet beleid als kunstenwerkplaats te voeren.
De betekenis die Ludo Thijs heeft gehad, is groter dan velen vermoeden en in elk geval veel groter dan hij zelf wil pretenderen. Hij stond immers bij voorkeur niet in het middelpunt van de belangstelling. De sociale
dimensie van deze duizendpoot reikte verder dan zijn opleiding en manifesteerde zich elke dag op het terrein. Hij verbond mensen en instellingen. Ludo Thijs bracht kunstliefhebbers, artiesten, galeriehouders, museumdirecteurs, kunsthistorici en vele anderen bij elkaar en stimuleerde samenwerking en initiatief. Hij organiseerde opleidingen, lezingen, seminaries, debatten en lag aan de basis van vele tentoonstellingen. Belangrijk uiteraard is het uiteindelijk platform dat hij creëerde: een facilitaire werkplaats voor kunstenaars uit binnen- en buitenland en evenzo een ontmoetingsplaats waar artiesten hun ideeën konden uitwisselen. En zoals elk initiatief de kiemen droeg voor nieuwe projecten, zo fungeerde het concept van de werkplaats bijna als een vanzelfsprekend springplank om met de betrokken artiesten een interactief verlengstuk op touw te zetten met kinderen: ‘De Kinderkunstenfabriek’. Verscheidenheid was typerend voor de door Ludo Thijs gekozen projecten, voor zijn benadering van de disciplines en voor de mensen waarmee hij zich wist te omringen. Geen sprake hier van tunnelvisie, maar van een caleidoscopische ingesteldheid. Toegepaste kunsten en ambachten, fotografie en actuele beeldende kunsten, alle kwamen ze aan bod. We denken hierbij aan de eerste seminaries fotografie, aan de lezingen actuele kunst in het vroegere Provinciaal Museum te Hasselt, aan de tentoonstellingen ‘Brik-Art. Kunst met baksteen’ (Maaseik, 2000), ‘Caspar in ver(d)rukking’(Waterschei, 2001), ‘Rappel’ (Maaseik, 2010) en aan ‘Dichter bij het sieraad: woord-gerelateerde sieraden uit Vlaanderen’ (Alden Biesen, 2001). Initiatieven en tentoonstellingen overstegen weerkerend het regionaal en nationaal niveau zoals bijvoorbeeld Glashelder’ (Lommel, 1995) en ‘The Workplace’ (Alden Biesen, 1996) illustreerden met participanten als David Mach, Keith Haring, Tony Cragg, Mark Manders en vele anderen. En al die projecten genereerden uiteraard evenveel publicaties. Ongetwijfeld zal de ervaring die Ludo Thijs opdeed in zijn contacten met het ‘Europees Keramisch WerkCentrum’ (cfr. expo ‘The Workplace’) een belangrijke inspiratiebron geweest zijn voor het latere FLACC. Dat Ludo Thijs met pensioen gaat, betekent geenszins dat het produceren van ideeën en initiatieven tot het verleden behoort, alleen zal dat nu gebeuren binnen een andere context.
Diegenen die de erfenis van Ludo Thijs opnemen, hebben een grote verantwoordelijkheid. In elk geval danken de medewerkers van FLACC en het bestuur Ludo Thijs voor zijn jarenlange inzet en toewijding. Ludo Thijs wordt opgevolgd door Sarah Indeherberge, voormalig producer van FLACC.
DAN HOLSBEEK
i.o.v. ‘FLACC’
|
A beacon and a bridge builder goes into retirement
On January 1, 2015, Ludo Thijs, founder and general coordinator of FLACC, went into retirement. For forty years, he contributed to the artistic life in Limburg in a wide variety of ways. Like the designer who ‘gives shape’ to things, Ludo Thijs – together with other pioneers – has shaped the image of the cultural field in the province and similarly paved the way toward a Belgian and Euregional context.
In 1989, Ludo Thijs – initially a staff member and co-founder of the ‘Limburgse Vormingsinstelling’ (LIVO) – initiated the association ‘Aksent’ which aimed to promote artistic training and project development. In 1998, after initially being housed in Bokrijk, the organization was given new quarters in the former ‘Casino’ of Waterschei. In the following years, the association ‘Aksent’ is converted into the association ‘FLACC’, and its artistic activities and arts policy will similarly evolve to ultimately culminate, as of 2006, in the definitive course of the association as aworkplace for visual artists.
The impact Ludo Thijs has had is greater than many may suspect and in any case much larger than he himself is willing to accept. He preferred, after all, not to be in the centre of attention. The social aura of this jack-of-all-trades reached far beyond his training and manifested itself every day in the field. He was able to connect both people and institutions. Ludo Thijs brought together art lovers, artists, gallery owners, museum directors, art historians and many others and encouraged both cooperation and the taking of initiative. He organized courses, lectures, seminars, and debates and initiated many exhibitions. Important, obviously, is the platform he ultimately created: a supportive workplace for artists from home and abroad, and also a meeting place where artists can exchange ideas. And just like every initiative bore the seeds for new projects, the concept of the workshop functioned almost naturally as a springboard from which, together with the artists involved, an interactive extension for children was launched: ‘De Kinderkunstenfabriek’ (The Children's Art Factory). Variety was characteristic of Ludo Thijs’ choice of projects, of his approach to the various disciplines as well as the people with whom he surrounded himself. There was no question here of tunnel vision, but rather of a kaleidoscopic attitude. Applied arts and crafts, photography and contemporary visual arts, all of them were given equal importance. Think, in this respect, of the first seminars on photography, of the lectures on contemporary art in the former Provincial Museum in Hasselt, and of the exhibitions ‘Brik-Art. Kunst met baksteen’ (Maaseik, 2000), ‘Caspar in ver(d)rucking’ (Waterschei, 2001), ‘Rappel’ (Maaseik, 2010) and ‘Dichter bij het sieraad: woord-gerelateerde sieraden uit Vlaanderen’ (Alden Biesen, 2001). Time and again, the initiatives and exhibitions transcended the mere regional and national level; perfect examples, in this respect, were, among others, ‘Glashelder’ (Lommel, 1995) and ‘The Workplace’ (Alden Biesen, 1996) with participants such as David Mach, Keith Haring, Tony Cragg, Mark Manders and many others. And all these projects obviously generated just as many publications. Undoubtedly, the experience Ludo Thijs gained in the context of the ‘Europees Keramisch WerkCentrum’ (European Ceramic Work Centre) (see the exhibition 'The Workplace') must obviously have been an important source of inspiration for his later activities at FLACC.
The fact that Ludo Thijs is retiring does not imply that the creation of new ideas and initiatives belongs to the past, only that it will occur in a different context.
Those who take up the legacy of Ludo Thijs, have a great responsibility. In any case, the staff and the board at FLACC expressly thank Ludo Thijs for his years of dedication and devotion. Ludo Thijs is succeeded by Sarah Indeherberge, a former producer at FLACC.
DAN HOLSBEEK
on behalf of ‘FLACC’
|
|
