Presentatie Wardha Shabbir

De afgelopen maanden werkte Wardha Shabbir aan een nieuwe installatie op het binnenplein van de voormalige Bonnefanten school in Hasselt. Tijdens de opening van Sarah & Charles' project op 29 juni in Z33 (Hasselt), zal de installatie getoond worden. Vanwege de gelimiteerde mogelijkheden in Pakistan zijn installaties pas recent onderdeel van het oeuvre van Shabbir geworden. FLACC is blij haar de mogelijkheid te kunnen bieden om deze expressievorm verder te onderzoeken en haar te kunnen helpen bij haar artistieke ontwikkeling.

Het werk van de Pakistaanse kunstenares Wardha Shabbir bevat veel mythologische en kunsthistorische referenties, die afwisselend uit de Pakistaanse en westerse cultuur zijn ontleend. Ze maakt hierbij gebruik van traditionele (schilder)technieken, waaronder miniatuurschildering, met een gedeeltelijk westerse beeldtaal. Hierdoor onderscheidt zij zich van de traditionele lokale schilders en probeert ze een westerse kunst- en cultuurdialoog in haar land op te zetten. Ze brengt negatieve lokale en politieke situaties onder de aandacht. Als vrouwelijke kunstenaar bevraagt ze de situatie in haar land, waar corruptie en de onderdrukking van de vrouw nog steeds bepalend zijn.

Zij ziet een omgekeerde ontwikkeling in de evolutie van de mens, waarbij we steeds meer, in plaats van minder, dier worden. We laten de beschaving los en worden steeds meer wilden. Dit is natuurlijk geënt op de politieke destabilisatie die de laatste jaren in Pakistan heeft plaatsgevonden en waar streng religieuze groeperingen steeds macht krijgen en steeds meer geweld gebruiken. Ze gebruikt daarom steeds meer half mens half dierenfiguren in haar werk, waarbij de dieren altijd iets woests of wilds hebben (verwijzend naar Jheronimus Bosch). Ze gebruikt botanische referenties, die betekenissen krijgen, zoals in de 16e eeuwse stillevens of binnen het werk van Breughel. Maar ook het goddelijke is vaak aanwezig, in de vorm van cirkels, bomen, of wedergeboorte (feniks). Ze speelt met de toeschouwer. Het lijkt in eerste instantie liefelijk, maar bij nadere beschouwing zie je de gruwelijkheden.

De installatie is op 29 juni vanaf 17u te bezoeken. De locatie is het binnenplein van de voormalige Bonnefantenschool en is te bereiken via Z33 (doorgang naast de Zebrazaal).

Nikita Kadan - Dusty Plains

De Oekraïense Nikita Kadan is een kunstenaar, activist, curator en organisator, die de utopie van de sociaal-democratische post Sovjet maatschappij doorprikt. Zijn werk poogt bij de lokale bevolking een breder bewustzijn van de problematische maatschappij te bewerkstelligen. Tegelijk roept hij op tot actie, om zo veranderingen teweeg te brengen.

Dusty Plains bestaat uit een serie van lichtboxen met plattegronden, die zijn gebaseerd op satelliet foto’s van enorme verlaten gebouwen. De gebouwen zijn het resultaat van economische mislukkingen, onsuccesvolle investeringen of fatale strategieën. Het verhaal achter deze mislukkingen is symptomatisch voor de verschillende regio’s en sociale contexten – van de wilde post-Sovjet kapitalistische transformatie tot westerse neoliberale ontwikkelingen. De plattegronden zijn gemaakt van stof en vuil, waardoor licht schijnt. Het is het stof dat de melancholische gaten van een agressief geprivatiseerde stedelijke ruimte vult.

Presentation Wardha Shabbir

In the past months, Wardha Shabbir has been working on a new installation in the courtyard of the former Bonnefanten School in Hasselt. The installation will be presented at the opening of Sarah & Charles' project, on June 29, in Z33 (Hasselt). Due to the rather limited possibilities in terms of artistic development in Pakistan, Shabbir only recently started incorporating installations into her oeuvre. FLACC is pleased to be able to make possible her further exploration of this expressive form, and in this way, stimulate her artistic development.

The work of Pakistani artist Wardha Shabbir contains many mythological and art historical references, derived from both Pakistani and Western culture. She makes use of traditional (painting) techniques, including miniature painting, which she combines, in part, with a Western visual language. This, in combination with her attempt to set up a Western-oriented art and cultural dialogue in her country, distinguishes her from traditional local painters. She brings problematic local and political situations to the attention. As a female artist, she raises questions with regard to the situation in her country; a country in which corruption and the oppression of women are still commonplace.

For her, the evolution of man is running backward; man is becoming not less, but increasingly more, animal-like. Civilization is abandoned in favour of more primitive attitudes. All of this is obviously related to the political destabilisation that has occurred in Pakistan in recent years, in which ultra-traditionalist religious groups have gained increasingly more power, yet have also become increasingly more violent. This is illustrated in her work through the prolific use of half-human, half-animal figures, which invariably seem to exude an air of wildness or ferocity (reminiscent of Hieronymus Bosch). She uses botanical references, and infuses them with meanings, much like in the work of Breughel or in 16th century still lifes. Aspects of divinity are also depicted, often in the form of circles, trees, or rebirth (phoenix). In her work, the artist manipulates the viewer’s perception, presenting images that seem lovely at first, yet upon closer inspection, turn out to be veritable atrocities.

The installation is on view from June 29, at 5 p.m. in the courtyard of the former Bonnefanten School. Access through Z33 (the passage parallel to the Zebra hall).

Nikita Kadan - Dusty Plains

The Ukrainian Nikita Kadan is an artist, activist, curator and organizer, who is set on dispelling the myths of the utopia of the social democratic post-Soviet society. Through his work, he aims to increase the public’s broader awareness of the problematic issues in the post-Soviet society. At the same time, he calls for action in an effort to bring about much-needed change.

Dusty Plains consists of a series of light boxes with maps, based on satellite pictures of huge abandoned buildings. These buildings are the remnants of economic failures, unsuccessful investments, or fatal strategies. The stories behind these failures are symptomatic of the various local regions and social contexts - from the unbridled post-Soviet capitalist transformation to the many Western neoliberal developments – in his country. The maps are made of dust and dirt, with light shining through them. It is the dust that fills the melancholic holes of an aggressively privatized urban space.