Kristof Vrancken - 2-Inch-Riot

Binnen het werk van Kristof Vrancken worden de rafelrandjes en nonplekken van de maatschappij op een poëtische manier belicht. Kenmerkend hierbij is  de fysieke afwezigheid van de mens. Tegelijkertijd is er een verwijzing naar de aanwezigheid van de mens door de aanwezige restanten van menselijk handelen.

Binnen '2-Inch-Riot' laat hij dit achter zich en kiest voor een meer onderzoeksgerichte aanpak. Niet alleen de persoon wordt meer onder de aandacht gebracht, maar ook het fotografische wordt met het filmische vermengd. In een aantal scènes verbeeldt hij het onderhuidse verlangen om als individu de wereld te veranderen. Vrancken kiest hierbij niet voor het grote gebaar. Hij zoekt naar de verhalen van de gewone man die vol vertrouwen te werk gaat om de wereld te veranderen. Hij beseft niet dat hij een soort Don Quichot is en op een tragische en tegelijk komische manier zijn doel niet zal bereiken.

'2-Inch-Riot' zal een vijftal filmscènes bevatten, die het serieuze op een humoristische manier bevatten. Enkele van deze scènes zijn al opgenomen. De rest zal in de komende maanden geschoten worden.

Kaleb de Groot - ‘White Space Conflict’ wordt ‘Non Space Conflict’

Het werkplaatsproject begon in 2011 als een samenwerkingsproject, dat de synergie tussen Roosje Klap en Kaleb de Groot zou herijken. Het probleem met deze opzet is dat men het onderzoek an sich gaat onderzoeken en men daarmee achter de eigen staart aan kan gaan rennen. Je komt dan in een quagmire. Of zoals Kaleb en Roosje het verwoorden: een ‘White Space Conflict’.
Het uitgangspunt was het ontwikkelen van een scenografie, waarbij gaande weg nieuwe sculpturen zouden ontstaan. Eerder gemaakt werk en losse elementen werden herwerkt tot opblaasbare sculpturen en ingezet als acteurs. De scenografie zou haar leesbaarheid ontlenen aan de kennis van de beschouwer van het werk van Klap en De Groot. Hoewel de objecten fysiek zijn veranderd, blijft de oorspronkelijke betekenis of waarde van belang. Een parallel met het klassieke stilleven kwam naar voren.
Tegen het einde van de werkperiode bleek de samenwerking tussen Klap en De Groot niet meer vruchtbaar, doordat er teveel afstand tussen de denkwijzen was. De scenografie werd voorgezet door De Groot en werd steeds completer en de setting steeds duidelijker. Door het wegvallen van Roosje stond het project weer op een open veld en werd het een ‘Non Space Conflict’. In de herfst van 2013 wordt het project gepresenteerd.

Kristof Vrancken - 2-Inch-Riot

The work of Kristof Vrancken focuses on the fringes and non-places of society in a poetic manner. The absence of human presence is characteristic in this approach. The presence of man, however, is evoked through the visible remnants of human activity.

In '2-Inch-Riot', he abandons this approach and opts for a more research-oriented method in which the individual is rendered more present, while photographic and cinematic attitudes become increasingly more intertwined. In certain scenes, he depicts the individual’s hidden desire to change the world. Vrancken, however, eschews the grand gesture. He seeks out stories of the common man who confidently sets out to change the world. He does not realize that, in a quixotic manner, his tragic and yet comical endeavours will not lead anywhere.

'2-Inch-Riot' will consist of five or so movie scenes that treat serious themes in a humorous way. A number of scenes have already been shot, the rest will be filmed in the coming months.

Kaleb de Groot – ‘White Space Conflict’ becomes ‘Non Space Conflict’

The workshop project began in 2011 as a collaborative project, intended to recalibrate the synergy between Roosje Klap and Kaleb de Groot. The problem with this approach is that the research will end up researching itself, creating a situation where one keeps running in circles to ultimately end up in a quagmire. Or as Kaleb and Roosje put it: a ‘White Space Conflict’.
The starting point was the development of a scenography from which gradually new sculptures would emerge. Older work and loose elements were reworked into inflatable sculptures and used as actors. The scenography acquires meaning and becomes readable through the viewer’s familiarity with the work of Klap and De Groot. Although the objects are physically altered, their original meaning or value remains preserved, drawing parallels with the classic still life.
By the end of the work period the cooperation between Klap and De Groot seemed to have exhausted itself, partly because of their very divergent conceptual approaches. Work on the scenography was continued by De Groot; the project became increasingly more complete and its setting more defined. Roosje’s leaving the project opened everything up again. The project, now once again on an open field, became a ‘Non Space Conflict’. The project will be presented in the fall of 2013.