Sneak peak into the kiln
De sculptuur- en filmpraktijk van Jumana Manna richt zich op de machtsdynamiek die gepaard gaat met de processen waarmee geschiedenis en plaatsen worden geconstrueerd en geconsumeerd. Ze reanimeert deze dynamiek tot installaties die landschappen, arbeidsplaatsen en lichamen in een toestand van unheimliche mutatie oproepen. Kenniswijzen en kennisclassificaties zijn terugkerende thema's in haar recente werk. Soms worden deze verkend doorheen het proces van het verzamelen, bewaren of verspreiden van materiaal en levende archieven. Op andere momenten worden deze thema's op een meer associatieve wijze uitgewerkt, waarbij geput wordt uit de wereld van de archeologie, de bouw en de musculatuur.

Manna's tentoonstelling in het M HKA, getiteld Thirty Plumbers in the Belly, bestaat uit een nieuw geheel van sculpturen die verschillende motieven, gaande van rioolwater tot spijsvertering en bouwwerven, verkennen. Centraal staan twee keramiekreeksen: ledemaatbuizen en bedorven brood. De ledemaatbuizen refereren in de eerste plaats naar de afvoerbuizen die sinds de oudheid tot op heden worden gebruikt in stedelijke- en landbouwinfrastructuren. Normaal verborgen achter muren en onder voetpaden, en bedoeld om ongewenste taferelen en geuren uit lichamen, tuinen en steden te verwijderen, verschijnen zij op de tentoonstellingsplek als gemetamorfoseerde leidingen. De reeks keramisch brood, tentoongesteld in plastic zakken en op metalen hekken, simuleert de handeling van het buiten achterlaten van oud brood; een traditie waarbij een gift wordt geschonken aan een onbekende ontvanger. Deze kleinschalige sculpturen onderzoeken de transformatie van brood van een begeerlijk voorwerp met voedingswaarde, tot een ongewenste bekommernis; de zonde van niet opgegeten voedsel - van verspild leven.

Thirty Plumbers in the Belly beschouwt aan de hand van met collages bedekt steigergaas, rudimentaire houten planken en zelfgemaakte sokkels geïmproviseerde infrastructuren op plaatsen waar tot mislukken gedoemde infrastructuren worden opgezet. Het bijeenbrengen van materialen en antropomorfe voorwerpen geeft vorm aan processen van verwoesting en hernieuwde symbolisering die zowel als gevolg en als potentialiteit fungeren.

Jumana Manna groeide op in Jeruzalem en woont en werkt momenteel in Berlijn. Haar solotentoonstellingen omvatten, onder andere: Jumana Manna, Tabakalera, San Sebastian, Spanje (2019); The Setting of Noon, Home Works Forum 8: Ashkal Alwan, Beiroet (2019); Wild Relatives, Douglas Hyde Gallery, Dublin (2018); A Small Big Thing, Henie Onstad Museum, Høvikodden, Oslo (2018); A Magical Substance Flows into Me, Mercer Union, Toronto (2017), Malmö Kunsthall, Malmo (2016), en Chisenhale Gallery, Londen (2015); Wild Relatives, Jeu de Paume's Satellite 10 programma in MABA, Parijs, en CAPC Bordeaux (2017); Menace of Origins, Sculpture Center, New York (2014).

De tentoonstelling van Jumana Manna kwam tot stand dankzij een samenwerking tussen het M HKA en FLACC - Werkplaats voor Beeldende Kunst, Genk, waar de kunstenaar in 2020 en 2021 een onderzoeks- en productieresidentie deed.

De tentoonstelling werd gecureerd door Nav Haq, Associate Director, M HKA, en Luuk Nouwen, Artistic Director, FLACC.